ابتدا باید بگم که اصالت یک سگ برای هوش یادگیری خیلی مهمه و توانایی انجام اون کاری که شما میخواید.
خیلی خلاصه میگم
یکم خرج داره واستون ولی ارزشش را داره
سعی کنید در وعده ها غذایی گوشت مرغ هم اضاف کنید ولی با این تفاوت که روی گوشت مرغی که میخواید به سگتون بدید پر مرغ بپاشید تا سگتون پر مرغ را کنار بزنه و به گوشت برسه .البته خیلی نریزید که نتونه پر را از گوشت جدا کنه.
دقت کنید که همیشه موقعی که غذا را جلوی سگتون میگذارید با فاصله براش بگذارید و به بگتون بگید بگیرش و اشاره به غذاش کنید
وقتی بعد از مدتی این عمل را یاد گرفت میتونید گوشت را با یک ترفند های خاصی وقتی گرسنه هست بهش بدید مثلا قایم کنید یا ..
البته نه خیلی پیچیده.اذیتش نکنید و کلمه بگیر هم برای پیدا کردنش یا خوردنش به کار ببرید
خوب بعد از مدتی حالا موقع این رسیده که یک روز یا یک شب که گرسنه هست و یک وعده اش رو نخورده یک مرغ زنده را جلوش بندازید و قلادش را باز کنید و اشاره کنید بهش و بگید بگیرش قطعا دنیبالش میکنه و با یکم زحمت میگیرتش و نوش جان میکنه.
البته حواستون باشه مرغتون مشکل یا بیماری نداشته باشه که مشکلی ایجاد کنه
خوب این عمل را دو الی سه بار میتونید اجرا کنید و بار بعدی دیگه نیازی به مرغ نیست البته این نکته را متذکر بشم که رها کردن مرغ را هم در شب تاریک امتحان کنید هم در روز و در موقعیت های مختلف و با فاصله های دور
خوب این بار به سگتون قلاده ببندید یا حتی برای اطمینان بیشتر دهان بند ببندید و به یک دست دوستتون که چوب دستشه پر بچسبونید و چند شب هم این شکلی امتحان کنید که وقتی گرسنه هست دوستتون بیاد تاحدودی نزدیک و جوری که سگتون به دوستتون نرسه و دست دوستتون جلو میاره به صورت خم شده و شما بهش میگید بگیرش و قطعا عکس العمل سگ را خواهید دید مخصوصا اینکه گرسنه هست.
در زمانهای مختلف امتحان کنید
و دوستتون هم با چوبش سعی کنه که سگتون را بترسونه که سگ هیچ وقت از چوب نترسه
این عمل را سعی کنید با اشخاص مختلف امتحان کنید و و در ساعات مختلف و هر بار سگتون با دستور شما واکنش نشون داد تشویقش کنید .
کم کم دیگه زمانهایی که شگتون گرسنه نیست امتحان کنید.
بعد از مدتی پر مرغ را حذف کنید
این کیس هم چندین بار انجام بدید
در هر بار تمرین دستور ول کن هم به سگتون با کشیدن قلاده و لحن جدی تر میتونید بهش یاد بدید (دقت کنید دستور ول کن را باید از همون ابتدا در موقع غذا خوردن یادش بدید به طوریکه بلافاصله با شنیدن دستور شما غذا را رها کنه حتی اگر گرسنه باشه.از تنبیه و تشویق و لحن صدا غافل نشید .)ب
(میتونید به سگتون هم یاد بدید طعمه را بعد از گرفتن نخوره و به نزد شما بیاره.من خلاصه گفتم)ن
خوب بعد از اینکهه سگ شما بدون وجود پر و در زمانی که گرسنه نیست دستور بگیر و رها کن را یاد گرفت اینقدر با حوصله باید با او تمرین کنید که بدون دستور شما اقدامی نکنه و حتی اگر مهار هم نشده باشه.
جوانب احتیاط را همیشه رعایت کنید
این را هم بگم تعلیمات مقدماتی را حتما باید قبل از این تمرین یاد گرفته باشه
من عجله دارم باید برم .
جزییات کار را در دفعات بعد مینویسم 
نظرتون هم بگید

منبع : http://iraniandog.blogfa.com

 نكاتی درباره انواع و اقسام سگ‌ها، علل پارس كردن و حمله ور شدنشان به آدم ها و بهترین شیوه برخورد با آنها در مواقع حساس 
همه انسان‌ها در طول زندگی در مواجهه با حیوانات خشن بود‌ه‌اند. شاید شما مسافرتی به كوهپایه‌های اطراف شهرها داشته و از طرف سگ‌های گله مورد حمله قرار گرفته باشید یا حداقل در ورود به جاهای خاصی مورد حمله سگ نگهبان قرار گرفته‌ باشید. سگ‌های آپارتمانی و تزئینی هم در برخی موارد بسته به نژاد و نوع تربیت در مواجهه با اشخاص غریبه درجاتی از خشونت را از خود بروز می‌دهند. حال باید پرسید در این قبیل موارد بهترین واكنش ممكن به سگی كه به طور تهدیدآمیز به شما حمله كرده چیست؟ اول باید دید اصولا سگ‌ها چرا و به چه هنگام پارس می‌كنند. سگ‌ها طی هزاران سال هم‌نشینی با انسان یاد گرفته‌اند كه از قلمرو شخصی كه صاحب‌شان است مراقبت كنند.
در واقع ملك یا محدوده صاحب سگ بعد از مدتی زندگی و علامت‌گذاری به وسیله سگ به عنوان خانه و محدوده قلمرو خودش حساب می‌شود، بنابراین در صورت ورود اشخاص ناآشنا واكنش نشان می‌دهد. همه حیوانات حتی ضعیف‌ترین‌شان نیز غریزه دفاع از قلمرو خودشان را دارند. سگ‌هایی كه در‌ آپارتمان نگهداری می‌شوند، فضای داخل خانه را به عنوان قلمرو انتخاب كرده و در صورت آمدن صدا از پشت در یا ورود اشخاص غریبه، بسته به اینكه چه قدر دست‌آموز باشند، واكنش نشان می‌دهند. سگ‌های نگهبان به دلیل نوع تربیت خاص‌شان مسوول مراقبت از جای ویژه‌ای هستند. 
این سگ‌ها اغلب تعلیم دیده‌اند كه مهاجم را غافلگیر كرده و تا رسیدن صاحب‌شان، یك جا نگه دارند. سگ‌های گله نیز مسوول مراقبت از گوسفندان هستند. این سگ‌ها یكی از مهم‌ترین اجزای زندگی عشایر بوده و به ویژه در نقاطی مانند آذربایجان، لرستان و چهارمحال و بختیاری و كردستان دیده می‌شوند. این سگ‌ها قدرت گلاویز شدن با گرگ را داشته و اغلب پیرامون گله می‌پلكند. به محض دیدن شخص ناشناس یا حتی اتومبیل پارس كرده و تا دور شدن مهاجم از محدوده گله به تعقیبش می‌پردازند. اصولا این نكته را به خاطر بسپارید كه سگ سالم(البته این درباره سگ‌های وحشی صدق نمی‌كند) از حمله به انسان هدف خاصی دارد. اگر سگ گله است، می‌خواهد از محدوده گله دور شوید. اگر سگ نگهبان است، نمی‌خواهد به محدوده حفاظتی‌اش نزدیك شوید و اگر سگ آپارتمانی است، دوست ندارد سر به سرش بگذارید. نمودار خشم سگ‌ها به صورت سینوسی است. 
ابتدا با تحریك ملایم كه اغلب با غریدن همراه است شروع می‌شود. سپس اوج می‌گیرد و به پارس كردن و ایستادن می‌رسد. نقطه اوج این نمودار حمله است و بعد از آن نمودار، كم‌كم افت می‌كند تا به حالت اولیه برسد. بنابراین توصیه می‌شود هرگز سگی را تا آن حد تحریك نكنید كه وادار به حمله به شما شود. در برخورد با سگ‌های ناشناس كه حالت تهاجمی مانند غریدن یا نگاه خیره دارند هرگز سعی نكنید كه توجهشان را جلب كنید یا برایشان دست تكان داده و سوت بزنید. چون این كارها نتیجه معكوس داده و آنها را برای حمله ترغیب خواهد كرد. بهتر است با حفظ فاصله و بی‌توجه راهتان را كج كرده و از مسیر دیگری بروید. سگ‌ها به افراد ترسو بیشتر حمله می‌كنند بنابراین سعی كنید هیچ حركتی حاكی از ترس از خود بروز ندهید. سگ‌هایی كه حالت دوستانه دارند اغلب چشم‌های مهربان داشته و در موقع برخورد دمشان را تكان می‌دهند و جست‌وخیز می‌كنند. 
سگ‌های ترسو دمشان را بین ران‌هایشان مخفی كرده و با چشمان ریز به شما نگاه می‌كنند. سگ‌های مهاجم با دم افراشته و گوش‌های تیز و چشمان درخشان و خشن ظاهر می‌شوند. اگر سگ خشنی به شما حمله كرد، اولین كار حفظ خونسردی است. خودتان را به هیچ وجه نبازید. به یاد داشته باشید كه باید بر ترستان غلبه كنید. نكته مهم دیگر اینكه حتما توجه داشته باشید، فرار كردن در این موارد نه تنها سودی نخواهد داشت بلكه او را بیشتر ترغیب به حمله كرده و اغلب اوقات نتیجه فرار، گاز گرفتگی‌های دردناك است.
بنابراین همان‌جایی كه هستید بایستید و اگر می‌خواهید دور شوید، این كار را با ملایمت و به آهستگی انجام دهید. 
اگر حیوان حمله كرد و نزدیك‌تر آمد، سعی كنید به چهره‌اش نگاه نكنید ولی مراقبش باشید. اگر وسیله دفاعی مانند چوب یا میله در دست دارید توصیه می‌شود كه كوششی برای زدن حیوان نكنید بلكه آن را به صورت آماده در دستتان نگه دارید، تا با دیدن آن از نزدیك شدن به شما منصرف شود. سگ‌های گله اصولا برای گاز گرفتن حمله نمی‌كنند ولی سگ‌های نگهبان گاهی مواقع تعلیم دیده‌اند كه گاز بگیرند و حداقل پاچه شلوار یا آستین پیراهن‌تان را گاز می‌گیرند. 
اگر چوب یا میله یا كیفی در دست دارید هنگام حمله آن را جلوی خودتان بگیرید و كاری كنید تا حیوان آن را گاز بگیرد. هر بار سعی كرد حمله كند همین كار را تكرار كنید و به تدریج از قلمروی حیوان فاصله بگیرید. به یاد داشته باشید اگر خونسردی‌تان را حفظ كنید هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
تجربه شخصی نگارنده در برخورد با سگ‌های گله و گرگ، استفاده از ترقه بوده است. اگر می‌خواهید به كوه یا جاهایی كه خطر درگیری با این حیوانات وجود دارد بروید، كمی ترقه همراهتان ببرید. صدا و گاز ناشی از انفجار ترقه این حیوانات را ترسانده و وادار به فرار می‌كند ولی مراقب باشید كه در صورت استفاده دراز مدت این مواد، این حیوانات به آن عادت كرده و دیگر ترقه سودی نخواهد داشت.
سگ گله یا نگهبان یك حیوان مفید برای انسان است. اگر به قلمرو و زندگی‌اش نزدیك می‌شوید، این شمایید كه به او تهاجم كرده‌اید، پس دركش كنید و اگر به شما حمله كرد اقدامات بالا را انجام دهید. به یاد داشته باشید كه سگ‌های هار از این قاعده مستثنا هستند. با شناخت خصوصیات حیوان هار سعی كنید سگ سالم را از سگ هار تشخیص بدهید.‌

از امام علی ( ع ) در روضه الجنان نقل شده است: 

در این حیوان ( سگ ) ده خصلت است که مومن به داشتن آن سزاوار است .

نخست آنکه سگ را در میان مردم قدری نیست و این همان حال مسکینان و بیچارگان است.

دوم آنکه مالی از آن او نیست و این همان صفت مجردان است.

سوم آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و هرجا که رود رفته است و این علامت متوکلان است.

چهارم آنکه اغلب اوقات گرسنه است و این عادت صالحان است.

پنجم آنکه اگر او صد تازیانه ار دست صاحب خود خود در خانه او را رها نمی کند و این صفت مریدان است.

ششم آنکه شب هنگام بجز اندکی نمی آرامد و این حالت محبان و دوست داران است.

هفتم آنکه رانده می شود و ستم می کشد لیکن چون بخوانددش بدون دلگیری باز می گردد و این نشان فروتنان است.

هشتم آنکه به هر خوراک که صاحبش به او راضی است و این حال قانعان است.

نهم آنکه بیشتر اوقات لب فروبسته و خاموش است و این علامت خایفان است.

دهم آنکه چون بمیرد میراثی به جای نمی گذارد و این حالت زاهدان است.